Tüpür üzünə tarixin... - Sabir Sarvanın şeirləri

Teleqraf.com mərhum şair Sabir Sarvanın şeirlərini təqdim edir:

ÖZÜMÜ SÖZƏ ÇEVİRDİM

Yatmadım səhərə kimi,
Yaramı duza köçürdüm.
Aranı dağa daşıdım,
Payızı yaza köçürdüm.

Gördü ki, təzə cığaldı,
Qımışdı dünya bığaltı.
Ağlımı ağ buxaq aldı,
Ruhumu saza köçürdüm.

Fanidə ömür sürürdüm,
Altdan işimi görürdüm.
Özümü sözə çevirdim,
Sözü kağıza köçürdüm.

NƏSİL SÖHBƏTİ

Qardaşlar!
Bizi sevməyən günlər gəldi.
Ağızda diş seyrələn kimi
sıramız seyrəldi.
Gur yanan
lampalar idi,
Öləzidi,
söndü gözümüz.
Bürüşmüş almalara döndü
üzümüz.
Alışdıq
dostları itirməyə,
Tabutları götürməyə
alışdıq.
Yarımız torpaq üstəyik,
Yarımız torpağa
qarışdıq.
Qarşıda
heç nə gözə dəymir.
Gözləmir bizi
nə bir ümid közərtisi,
nə bir möcüzə.
Aynalarda gəzirik gəncliyimizi.
Aynalar
özgələri göstərir bizə.
Artıq
yarısökük barıda qalan
kərpiclər kimi
gedəcəyimizi yaxından
duyuruq.
Gecələr daha amansızdı,
gecələr yatanda əlimiz çatan yerə
dava – dərman qoyuruq.
Gözəl günlərimiz
xəzəldi indi.
Bağban fələk od vurub yandırır;
tüstüsü zil qara
O tüstünün kölgəsində
yazdım bu şeiri.
Bir nüsxəsi sizə çatacaq,
O biri –
torpaq olmuş dostlara...

ÇALDIRAN AĞRISI

Necəsən, dərdimi deyəm,
Dağ ərisin, daş yerisin.
Vay o günə, dəli başla,
Üstünə qardaş yerisin.

Heç yana çatmasın əlin,
Alışsın ağzında dilin,
O tərəfdən Sultan Səlim,
Burdan Qızılbaş yerisin.

Açılsın əllərin göyə,
Allah da durmasın yiyə.
«Zalım qardaş» deyə - deyə
Diyirlənsin, baş yerisin.

Oyan gürzünə tarixin,
Çaxıl gözünə tarixin,
Tüpür üzünə tarixin,
Qoyma bu vərdiş yerisin.