Rusiya Xocalı ilə bağlı qorxunc faktları açıqladı - “4 yaşlı qızın ayaqlarını tikanlı məftillərlə bağlayıb…”

Rusiyada fəaliyyət göstərən “Qazeta.ru” saytı Ermənistanın Baş naziri Nikol Paşinyanın “Xocalı soyqırımını 366-cı rus motoatıcı alayı törədib” açıqlamasına cavab verib.

Teleqraf.com xəbər verir ki, saytda dərc olunan məqalədə soyqırımın o dövrdə Dağlıq Qarabağdakı “özünümüdafiə qüvvələri” adlandırılan separatçı hərbi birləşmələr tərəfindən törədildiyi bildirilib.

Bununla belə, materialda 1992-ci il fevralın 26-da yüzlərlə azərbaycanlının həlak olması ilə yadda qalan soyqırımda rus hərbi texnikalarının iştirakı istisna edilmir.

Məqalədə qeyd edilir ki, 1992-ci il 25-26 fevral tarixlərində Ermənistan-Azərbaycan, Dağlıq Qarabağ münaqişəsi ətrafındakı silahlı qarşıdurmanın dönüş nöqtələrindən biri baş verdi:

“Bir neçə aylıq mühasirədən sonra erməni birləşmələri kiçik qarnizonu ilə Azərbaycan əhalisinin yaşadığı Xocalı şəhərinə hücum etdi. Hücumun qurbanları yüzlərlə mülki şəxs olub, şahidlərin dediyinə görə, qarda qaçmaq istəyərkən artilleriya və snayper atəşinə məruz qalıblar.

İngilis jurnalist, Qafqaz üzrə mütəxəssis Tomas de Vaal SSRİ-nin son aylarında Dağlıq Qarabağdakı vəziyyəti “xaosa yaxın” adlandırır. Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsinin tədqiqatçısı “Qara bağ” adlı kitabında qeyd etdiyi kimi, silahlar çox vaxt öldürmək istəyi olan insanların əlinə düşür.

“Memorial” beynəlxalq insan haqları təşkilatının məlumatına görə, Sovet mətbuatında sırf yerli kimi təqdim olunan Dağlıq Qarabağdakı münaqişə 1991-ci ilin yayında açıq müharibə mərhələsinə keçdi. Sovet hakimiyyəti daxilindəki böhran və SSRİ-nin dağılması fonunda erməni döyüş bölmələri bölgənin kəndlərini ələ keçirmək üçün əməliyyatlara başladı. Yaşayış məntəqələrini tərk edən azərbaycanlı qruplar onlara atəş açmaq məcburiyyətində qaldılar. Əməliyyat bölgədə yaşayan Azərbaycan əhalisinin kütləvi nümayişləri ilə müşayiət olundu. Mənbələrin qeyd etdiyi kimi, mülki şəxslərə qarşı ciddi zorakılıq halları baş verdi.

Almaniyadan olan beynəlxalq hüquqşünas Heyke Krüger bölgənin (Qarabağ) Azərbaycandan ayrılması prosesinin Sovet qanunlarına zidd olduğu qənaətinə gəldi. Onun sözlərinə görə, “Birlik respublikasının SSRİ-dən çıxması ilə əlaqədar məsələlərin həlli qaydası haqqında” qanunda respublikaların müəyyən hissələrinə müstəqilliyin verilməsi, habelə uzun və mürəkkəb ayrılma prosesi nəzərdə tutulmayıb. Bu prosedura əməl edilməyib”.

Məqalədə vurğulanır ki, Dağlıq Qarabağda proseslərin gərginləşdiyi ərəfədə, Ermənistanda “Daşnaksütyun” Partiyasının nüfuzu xeyli artmışdı:

“Eyni zamanda, milli ordu və müxtəlif silahlı birləşmələr meydana gəldi və Azərbaycanda aktiv addımlar atmağa başladılar. Buna cavab olaraq, Azərbaycan tərəfi böyük hücum əməliyyatlarına cəhd etdi. Şiddətli döyüşlər Xankəndi və Kərkican ətraflarında baş verdi. SSRİ-nin ləğvi ilə əlaqədar olaraq keçmiş Birlik Daxili İşlər Nazirliyinin daxili qoşunları da öz növbəsində Qarabağı tərk etdi. Eyni zamanda, Sovet silahlarının bir hissəsi erməni qüvvələrində qaldı. Ermənistanın sabiq prezidenti və tanınmamış Dağlıq Qarabağ respublikasının ilk rəhbəri Robert Köçəryan bu hadisələri özünün tərcümeyi-halında qeyd edib:

“Sovet qüvvələrinin bölgədən çıxması qərarı dəstələrimizi təcili olaraq alayı ələ keçirməyə məcbur etdi. Təəssüf ki, bir nəfər öldü, ancaq 366-cı Motoatıcı Alayı eyni gündə tamamilə özünümüdafiə qüvvələrinin nəzarəti altına keçdi. Onsuz da bölgədəki hərbi avadanlıqları apara bilmədiklərini bildirdik, amma alayı buraxmayacaqdıq. Əgər, belə bir cəhd etsələr, vuruşacaqdıq”.

Azərbaycanlılar erməni hərbçilərin ağır itkilərinə məruz qaldılar. “Memorial” bunu ermənilərin Sovet ordusunun depolarından çox sayda silah-sursatın alması ilə əlaqələndirir. Hadisələr 1992-ci ilin fevralından sonra daha da şiddətləndi. Qarabağda çox sayda insan - həm hərbi əsirlər, həm də mülki şəxslər, o cümlədən qadın və uşaqlar qətlə yetirildi.

Eyni zamanda, yaşayış sahələrinin atəşə tutulması zamanı “Qrad” çoxfunksiyalı raket sistemi istifadə olunmağa başladı. Hüquq müdafiəçiləri qeyd etdilər ki, bu silah növünün istifadəsi nəticəsində Xankəndində çox böyük tələf oldu, su, yemək, dərman, elektrik və istilik olmamasından əziyyət çəkən əhali zirzəmilərə sığınmaq məcburiyyətində qaldı”.

Rus nəşri yazır ki, erməni qüvvələri Xocalının blokadasına 1991-ci ilin payızında başladı:

“SSRİ daxili qoşunlarının Dağlıq Qarabağdan çıxarılması ilə üzük bağlandı. Ermənilər Xocalı və Ağdamı birləşdirən son yolu bağladılar. Şəhərə yalnız helikopterlə girmək mümkün oldu. Növbəti ilin yanvar ayında Xocalı humanitar fəlakət təhlükəsi ilə üzləşdi. Şəhərə elektrik və su verilmədi, istilik və telefon rabitələri işləmədi. Bütün qış, yaşayış sahələri atəşə məruz qaldı. Xocalının icra başçısı Elman Məmmədov mülki şəxslərin təxliyyə edilməsini və qarnizonun gücləndirilməsini istədi, lakin onun bütün müraciətləri cavabsız qaldı.

Sonuncu vertolyot 13 fevral 1992-ci ildə uçuş-enmə zolağına endi. Sonra üç yüzə yaxın sakin şəhərdən çıxarıldı. Azərbaycan hərbçiləri blokadanı əks-hücum yolu ilə aradan qaldırmağa çalışsalar da, cəhdləri uğursuz oldu. Buna cavab olaraq erməni komandanlığı hücuma hazırlaşmaq qərarına gəldi. Şəhərə həlledici hücum fevralın 25-nə planlaşdırıldı. Məlumata görə, bu vaxta qədər silahlı milislər, çevik qüvvələr və Azərbaycan milli ordusunun əsgərləri də daxil olmaqla 2-4 minə qədər sakin Xocalıda qaldı. Erməni tərəfinin bildirdiyinə görə, qarnizonun sərəncamında iki “Qrad” qurğusu vardı, lakin bu silahlar Xankəndi üçün ciddi təhlükə yaratmaq üçün kifayət deyildi.

Erməni tərəfinin iddiasına görə, hücumdan bir neçə gün əvvəl Ermənistan tərəfi mülki şəxsləri təxliyə etməyi təklif edərək yaxınlaşan əməliyyat barədə xəbərdarlıq etdi. Lakin erməni tərəfinin bu iddiası beynəlxalq təşkilatların hesabatında yer almayıb. Qaçqınlar belə bir müraciət vərəqələrinin göndərilmədiyini deyirlər”.

Məqalədə soyqırımın baş verdiyi gecəyə diqqət çəkilir:

“Saat 20:30 radələrində şəhərin ətrafındakı mövqelərdən erməni tankları və piyada döyüş maşınlarının işğalı barədə bir mesaj gəldi. Saat 23 radələrində Xocalının ağır artilleriya mərmilərindən atəşə tutulması başlandı. Erməni piyada qoşunlarının şəhərə girməsi 1:00-dan 4: 00-a qədər davam etdi. Səhər 7:00-a qədər Xocalı müdafiəçilərinin son müqavimət mərkəzi sıxışdırıldı.

Ukraynalı tarixçi Mixail Jiroxov “Çürüməyin toxumları: Keçmiş SSRİ ərazilərindəki müharibələr və qarşıdurmalar” kitabında hücumun başlama tarixinin təsadüfi olmadığını, hadisədən dörd il əvvəl Sumqayıtda baş verən erməni hadisələrinin xatirəsi üçün seçildiyini söylədi. Lakin Sovet dövründə Sumqayıtda baş verən hadisələrə görə, Sovet hakimiyyəti günahkarları məsuliyyətə cəlb etdi, amma Xocalıda dinc sakinləri qətlə yetirdiyinə görə heç kim cəzalandırılmadı.

Hücum zamanı Xocalıdan yalnız bir çıxış yolu açıq qaldı. Jiroxovun verdiyi məlumatlara görə, Azərbaycan OMON dəstəsinin komandiri Əlif Hacıyev mülki şəxsləri qorumaq üçün onları Ağdama qaçmağa çağırdı.

Gecə böyük bir izdiham qarın içində meşədən keçərək, dizləri üstə Qarqar çayının vadisinə enməyə başladı. Səhər tezdən Xocalı sakinləri bir neçə polisin müşayiəti ilə Naxçıvanik kəndinin yaxınlığındakı bir düzənliyə girdilər. Burada onları düzənliyin üstündəki dağ yamaclarında oturan erməni döyüşçülərinin atəşləri qarşıladı. Azərbaycanlı döyüşçülər cavab etəşi versələr də, müqavimət tezliklə darmadağın edildi, çox sayda vətəndaş həyatını itirdi”.

Nəşr xarici jurnalistlərin Xocalıda gördüklərindən də bəhs edir:

“De Vaal azərbaycanlıların cavab atəşinin nəticə vermədiyini, yüzlərlə köməksiz mülki şəxsin, o cümlədən uşaqların açıq ərazidə törədilən soyuqqanlı qətliamın qurbanına çevrildiyini yazır. Qırğın baş verən bölgəyə girmək çətin idi, yüzlərlə insan əsir götürüldü və bir çoxunun taleyi naməlum qaldı.

CNN üçün video materiallar hazırlayan rusiyalı kinooperator Yuri Romanov öz xatirələrində yazır ki, Xocalıya hücumun nəticələrini öz gözləri ilə görüb:

“Yaşlı qadın, kiçik bir qız cəsədi yan-yana uzanmışdı. Nədənsə ayaqları, hətta nənənin əlləri də tikanlı məftillərlə bağlanmışdı. Hər ikisi də başından vurulmuşdu. Sonuncu jesti ilə təxminən dörd yaşındakı bu kiçik qız əllərini ölü nənəsinə uzatmışdı. Heyrətlənmişəm, kameranı unutmuşam”.

Romanov belə davam edir:

“Burada yaralılar avtomobillərin açıq pəncərələrindən birbaşa platformaya endirilir. Təxminən altı yaşında bir qız vardı. Başı sarğı ilə bağlanmışdı, sarğı gözlərini də tutmuşdu.

Kameranı söndürmədən ona tərəf əyildim:

- Sənə nə olub, bala?

- Gözlərim yanır, Gözlərim yanır, əmi! Gözlərim yanır!

Həkim çiynimə toxunur:

- Kor. Gözlərini siqaret kötükləri yandırıb. Onu bizə gətirəndə gözlərindən siqaret kötükləri çıxdı.

Qoy oxucu məni bağışlasın. Ancaq gözlərim və qulaqlarım gördüklərimi, eşitdiklərimi yoxsul dilim olduğu kimi çatdıra bilməz”.

Vəziyyətə nəzarəti bərpa etmək üçün Azərbaycan komandanlığı 5-6 mart tarixlərində Əsgəran və Xocalı istiqamətində hücuma keçdi. Naxçıvanik qəsəbəsi ərazisində “Mi-8” helikopterlərindən enən qüvvələr Əsgəran rayon mərkəzinin yaxınlığına qədər irəliləməyə müvəffəq oldu. Ancaq ehtiyatların olmaması səbəbindən hücumu müvəffəqiyyətlə başa çatdıra bilmədilər.

Tomas de Vaal “Qara bağ” kitabında yazdığı kimi, müharibənin gedişində Qarabağdakı erməni qüvvələrinin liderlərindən biri olan keçmiş Ermənistan prezidenti Serj Sərkisyanın Azərbaycanda və dünyada ciddi rezonans doğuran ifadəsindən sitat gətirir:

“Xocalıdan əvvəl azərbaycanlılar bizimlə zarafat edə biləcəklərini, ermənilərin mülki əhaliyə əl qaldıra bilmədiklərini düşünürdülər. Bu stereotipi qıra bildik. Bu belə oldu”.