“Sən özünü göydən atdın...” - AZƏR QARAÇƏNLİDƏN MÖVLUDA İTHAF

Sən özünü göydən atdın,
Göydə quşlar hanı bəs?
Sənə sağlıq deyilmişdi,
O alqışlar hanı bəs?

Sən özünü gecə atdın,
Quşlar yatan çağ olub,
Göydə yarasalar uçub,
Bir də bayquşlar olub.

Kor yarasa yaxın gəlməz,
Bayquş görsə tutarmı heç?
Uçan adam ağla gəlsə,
Qalan quşlar yatarmı heç?

Sən özünü yerə atdın,
Yerdə sular hanı bəs?
Arxanca su səpilmişdi,
O arzular hanı bəs?

Sən özünü atan yerə,
Bir su gəlib axmadı.
Arxanca səpilən sudan
Qabağına çıxmadı.

Bəs deyirlər yer üzünü
Qurudan çox su tutur.
Niyə səni torpaq tutur,
Niyə səni su tutmur?

Sən özünü damdan atdın,
Bir dam səni tutmadı,
Qan tutdu, qadalar tutdu,
Adam səni tutmadı.

Sən özünü göydən atdın,
Bir quş tutmadı səni.
Mövlud, səni qarğış tutdu,
Alqış tutmadı səni.

Azər Qaraçənli

23 mart 2017-ci il