Qan Turalıyla.
Mən:
- Eşitdim, bircə ondan razısan ki, özündən narazısan? Nə məsələdi?
O:
- Bir də onu bilirəm ki, Bəxtiyar şair deyil )))
Mən:
- Ciddisən? ))
O:
- Bir onu bilirəm ki, heç nə bilmirəm.
Mən:
- Mağıl sən onu bilirsən, Miri heç onu da bilmir. ))
Kəramətlə Böyükçöl ilə.
Mən:
- Dünən toyda bircə Oqtay Rzayla oynamadın, o da gəlməmişdi.
O:
- Onunla oynayıb gəlmişdim. ))))) Başımın içi dağılır, o qədər tullanıb düşmüşəm.
Mən:
- ayə, sənə baxa-baxa mənim başım ağrıyırdı orda, bir qutu analgin içmişəm evə gələ-gələ.
O:
- Kədərliydim..
Aqşin Yeniseylə.
Mən:
- Jurnaldan nə xəbər? Qulağı çıxdı?
O:
- Mayda çıxır.
Mən:
- Məni böyük şair kimi təqdim eləmisən?
O:
- Ehtiyac olmadı, tanıyırlar. ))
Mən:
- Denən hazırlaşsınlar, yaxşı pudel itləri gətirmişəm təzə şeirlərimə.
O:
- Dedilər, bu it ilxısı nədi? Dedim, rayon uşağıdı kəndisi. )))
Mən:
- Sən də it sürüsünə "it ilxısı" deyib özünü bu şeylərdən başı çıxmayan "karinnoy" Sumqayıt uşağı kimi aparırsan oralarda? )))
O:
- O deyim "it ilxısı, köpək sürüsüdü" el dilində. Mən də xalqa istinad edirəm həmişə. )))
Mən:
- Əcəb eləyirsən. Bu xalqa hələ sən də azsan! ))
Şərif Ağayarla
Mən:
- Reportajımdan sonra "Kulisin" redaksiyasını təhvil verəcəksiniz çox yəqin.
O:
- ))))))) Arzun odur? Düşmən lazım deyil ki bizə ))))))
Mən:
- Yox, o arzularımdan sonrakı redaksiyanızdı )))
O:
- )))))))) Mənimlə işin yoxdu. Olan-qalan bir yazıçınız var. Qədrini bilin )))))
Mən:
- nəyrahat olmagil, səni bağışladım “arzularına” )))
O:
- Öpeyrəm! ))
Pərviz Cəbrayılla.
Mən:
- Cenifer məllimə niyə helə eləyir ki?
O:
- Link at görüm neyniyib yenə. ))
Mən:
- Gözləyənlər*ə bax, 20-ə qurmuşam
(42 saniyə sonra)
O:
- Sabah-sabah qoysana oturaq ))))
Mən:
- İstəyirəm girim feysbuk səhifəsini blok eləyim. ))
O:
- Bəlaye-eşq! ))
Elbrus Ərudla.
Mən:
- Ogünki çəpiş dişiymiş.
O:
- Kababdan tanıyırsan ki?
Mən:
- Yoo, qəssabı danışdırmışıq ))
O:
- Hahaha. Dəlisən sən?!
Mən:
- Zarafatsız, sən də müxbir göndər qəssabın ət kötüyünü danışdırsın, deyir, heç yerə açıqlama vermir. Özü də deyəsən Ramizin şeirindəki “başı kəsik kötük”dü.
O:
- Hahahaha. Avara! Qonaqlıq ver, gedək o çəpişin birini də yeyək. Öz aramızdı, dadlı idi, hə?
Mən:
- Dadlı da sözdü? Heyrət ey büt* idi. Ayə, bi aman verün mükafatın pulunu alım da. Hesaba köçsün, həmən yığışacıq ol mübhəm çəpişin başına.
Zahir Əzəmətlə.
Mən:
- Eşitdim şeirinizin baş qəhrəmanları gah İrandan gəlir, gah da Turandan?
O:
- Lənkəranda doğulanda axırı belə olur da. İranla Turan arasında "şpaqat" açmaq zorunda qalırsan, şair.
Mən:
- Mən şeirimin qəhrəmanlarını Gürcüstandan gətirəcəm taa. Viza da həll olunub, şükür, birbaşa dünya ədəbiyyatına çıxaceyam.
O:
- Həri, burax Tiflisin qədim küçələrinə şeirlərini. Bir ingilisə, hollanda qoşulub qaçsın. Wizzair-lə uçsun
Salam Sarvanla.
Mən:
- Şair, nə yenilik? Maşını düzəltdirə bildin?
O:
- Yox e. “Prımıçk” tapa bilmirəm.
Mən:
- Pərvizdə var da. Axşamüstünə pivə boyun ol, görüşək, həll qılaq.
O:
- Pulum da yoxdu.
Mən:
- Bə nağayraq?
O:
- Pərvizin quyruğunu kəsdirək
Mən:
- Ona heç noxud da düşməz.
O:
- İşdəsən?
Mən:
- Hə, qulağımı çıxardıb oturmuşam dibində.