Ərdoğan hərəkətə keçdi: “Putinlə görüşdə müsbət nəticə ola bilər” – Müsahibə

“Türkiyə Ukraynanın ərazi bütövlüyünü tanıyır, Krımın ilhaqına etiraz edir. Amma Rusiya Krımın heç vaxt Ukraynaya qaytarılmayacağını bildirir. Bütün bunlara baxmayaraq, Türkiyə orta bir yol axtarışındadır ki, durum hər kəsə zərər verəcək qədər pisləşməsin. Putinin Ərdoğanın dəvətini qəbul etməsi də göstərir ki, Rusiyanın özü də çıxış yolunun tapılmasında maraqlıdır. Zənnimcə, Putinin səfərindən sonra sular durulmağa başlayacaq. Artıq bu yöndə mesajlar da gəlir, addımlar da atılır. Türkiyə bu kimi məqamlarda həll yolu tapa bilən gücdə olan dövlətdir. Məncə, bu səfər Ukrayna ətrafındakı gərginliyi səngidə bilər”.

Politoloq Ramiyə Məmmədovanın Teleqraf.com-a müsahibəsini təqdim edirik.

- Ukrayna ətrafındakı vəziyyət kifayət qədər mürəkkəb görünür. Qərbin təzyiqlərinə baxmayaraq, sərhəddə xeyli sayda hərbi qüvvə yerləşdirən Rusiya geri çəkilmir. Həqiqətənmi Rusiya Qərbin iddia etdiyi kimi, Ukraynaya qarşı işğala hazırlaşır?

- Məsələ ilə əlaqədar Bayden və Putinin, Lavrov və Blinkenin mesajları, tərəflər arasında baş tutan danışıqlar, Zelenskinin açıqlamaları göstərir ki, ABŞ və Rusiya arasında yeni “soyuq müharibə” ehtimalı yenidən gündəmdədir. Bayden hakimiyyətə gələr-gəlməz münasibətlərdə kəskinləşmənin şahidi oluruq. Donald Tramp isə Rusiya ilə münasibətlərin normal məcarada saxlanılmasının tərəfdarı idi. Bayden isə hələ seçkilərdən əvvəl Rusiya əleyhinə sərt mesajlar verirdi, Amerika hegemoniyasını yenidən bərpa edəcəyini deyirdi. Bu gün də Baydenin bu yöndə əməli addımlar atdığını görürük. Bu baxımdan, ABŞ Ukrayna məsələsindən “kart” kimi istifadə edir.

Ukrayna məsələsi ABŞ və Rusiya arasında qapalı gedən “soyuq müharibəni gün işığına çıxarır. Əslində Ukrayna Qərb və ya Amerika üçün heç bir əhəmiyyət kəsb etməyən ölkədir. Almaniya xarici işlər naziri də bildirdi ki, NATO o qədər böyük deyil ki, Ukrayna sərhədlərinə qədər getsin. Yəni o qədər genişlənmək fikrində deyil. Bu isə o deməkdir ki, Ukraynanın NATO-ya üzvlüyü ilə bağlı Qərb liderləri arasında yekdil fikir yoxdur. Bir neçə Avropa ölkəsi artıq açıq şəkildə bunun əleyhinə çıxış edib. Bu, həm də o deməkdir ki, Qərbdən Ukraynaya Rusiya ilə gərginlikdə gözlənilən dəstək verilməyəcək. Ən azı Avropa Birliyi öz yaxasını kənara çəkəcək, heç ABŞ-ın da açıq dəstəyi gözlənilmir. Bunu Bayden də bildirib.

Avropaya gəldikdə, qitə dövlətlərinin Rusiya qazından asılılığı böyükdür. Təsadüfi deyil ki, Almaniyanın yeni Kansleri Olaf Şolz Rusiyaya tətbiq ediləcək sanksiyaların onun neft-qaz sənayesinə şamil olunmasının əleyhinə çıxış etdi. Çünki Avropa Birliyi qaza olan tələbatının 70 faizini Rusiya hesabına ödəyir. Rusiya qazın verilməsinə “stop” qoysa, Avropa ölkələrinin əksəriyyəti qazsız qalacaq. Bu da münasibətlərdəki problemləri daha da artıra bilər.

- Bəs Amerika? Onun Rusiyadan qaz asılılığı yoxdur.

- Dediyim kimi, ABŞ Ukraynadan öz məqsədləri üçün “kart” kimi istifadə edir. Amerika vaxtilə Gürcüstanla bağlı da eyni mesajları verirdi. Həmin dəstəkdən ruhlanan Gürcüstanın 2008-ci ildə atdığı addımların nə ilə nəticələndiyini hər kəs bilir. Hələ də Gürcüstan bu problemlərin əlində qalıb. Təbii ki, Gürcüstana maliyyə yardımı edə bilərlər, başqa dəstək verə bilərlər, amma fakt budur ki, ərazi münaqişəsi ilə bağlı heç bir dəyişiklik yoxdur. Abxaziya və Cənubi Osetiya hələ də işğaldadır. İndi də nə bu məsələni həll edə bilir, nə də Qərbə inteqrasiya edə.

Amerika indi həmin yanaşma ilə Ukraynaya dəstək verir. Onu silahlandırmaqla, ona lazım olan dəstəyi verəcəyi mesajları ilə Rusiyanı qıcıqlandırır. Bundan başqa da heç nə etmir, etməyəcək.

Belarus-Polşa sərhədində qarışıqlıq yaratdılar. Belarus da çevik tərpənərək, yenidən tam Rusiyanın qucağında oturdu. İndi də Ukraynanı əllərində “bayraq” edib yellədirlər. Bu gün Ukraynanın necə dolanması, sabah başına nə işin gələcəyi nə Amerikanı, nə də Avropa Birliyini maraqlandırır. Sadəcə Amerika öz maraqları naminə Ukraynanı da özünün qurduğu oyuna qatmağa çalışır. Bu, ABŞ-ın ənənəvi siyasətidir. Rusiya da kiçik dövlət deyil. İqtisadi gücü olmasa da, hərbi cəhətdən imkanları genişdir. Düzdür, əvvəlki hərbi gücü də yoxdur, amma kifayət qədər güclüdür.

Lavrovun da bir açıqlaması oldu, o bildirdi ki, Rusiya müharibə istəmir, onu bu həddə gətirib çıxarmaq da lazım deyil. Əslində, indi hər iki tərəf öz gücünü göstərmək üçün Ukrayna məsələsindən istifadə etməyə çalışır. Bu rəqabətdən əziyyət çəkən isə Ukraynadır. Sabah baş verənlərə görə, Ukrayna ciddi problemlərlə üzləşsə, heç kim ona yiyə durmayacaq. Baş verənləri öncədən görən Zelenski də təxribata getməyəcəklərini, bu səbəbdən müharibəyə girmək istəmədiklərini dedi.

- Rusiya Prezidenti Vladimir Putin türk həmkarı Rəcəb Tayyib Ərdoğanın dəvəti ilə Türkiyəyə gələcək. Bəs Ərdoğanın Kiyev və Moskva arasındakı vasitəçilik səyləri hansı nəticəni verəcək?

- Bir neçə ildir Türkiyə bu regionda yeni aktor kimi çıxış edir. Türkiyə bölgədə söz sahibi olmaq üçün çox mühüm addımlar atır, artıq öz istəyinə nail olub. Ankaranın 44 günlük Qarabağ müharibəsində nümayiş etdirdiyi mövqeyi, Azərbaycanla müttəfiqlik münasibətlərini genişləndirməsi və yeni müstəviyə daşıması, onun Cənubi Qafqaza da geosiyasi oyunçu kimi daxil olmasına zəmin yaratdı. Rusiya Liviya və Suriyadan sonra Türkiyəni Cənubi Qafqazda da qəbul etmək məcburiyyətində qaldı.

Rusiya-Türkiyə yaxınlaşmasına zəmin yaradan amillərdən biri də, Vaşinqtonun Ankara ilə münasibətlərində yaratdığı problemlərdir. Rusiya da həmişə belə məqamlardan öz lehinə istifadə etməyə çalışıb, bu dəfəki gərginlik də istisna olmadı. Rusiyanın bu siyasəti anlaşılandır, çünki özünə güclü tərəfdaş axtarır. Bu tərəfdaş da Türkiyədir. Eyni zamanda, Rusiya-Türkiyə münasibətlərindəki bu müsbət dinamika Ərdoğan və Putin arasındakı yaxın dostluq əlaqələrindən də irəli gəlir. Nə qədər problem yaransa da, Ərdoğan və Putin son anda masa arxasında anlaşa bilirlər. Biz bunu Suriya və Liviyadan sonra 44 günlük Qarabağ müharibəsində də gördük. Yəni liderlər lazım olan məqamlarda anlaşa bilirlər.

Bölgədə Rusiya və Türkiyənin həyata keçirdiyi və ya iştirak etdiyi önəmli layihələr var. İndi bunların gələcəyi də onlar üçün xüsusi əhəmiyyət kəsb edir. Yəni Ukraynada ehtimal olunan savaş başlasa, bu proyektlərin gələcəyi sual altında qala bilər. Bu da nə Rusiyaya, nə Türkiyəyə, nə də Azərbaycana lazımdır. Ərdoğan da durumun bu yerə gəlib çıxmaması üçün Putinlə danışmaq istəyir. Eyni zamanda, Krım tatarlarının gələcəyi də müzakirə mövzusudur ki, Türkiyə buna da laqeyd yanaşa bilməz.

Türkiyə Ukraynanın ərazi bütövlüyünü tanıyır, Krımın ilhaqına etiraz edir. Amma Rusiya Krımın heç vaxt Ukraynaya qaytarılmayacağını bildirir. Bütün bunlara baxmayaraq, Türkiyə orta bir yol axtarışındadır ki, durum hər kəsə zərər verəcək qədər pisləşməsin. Putinin Ərdoğanın dəvətini qəbul etməsi də göstərir ki, Rusiyanın özü də çıxış yolunun tapılmasında maraqlıdır. Zənnimcə, Putinin səfərindən sonra sular durulmağa başlayacaq. Artıq bu yöndə mesajlar da gəlir, addımlar da atılır. Türkiyə bu kimi məqamlarda həll yolu tapa bilən gücdə olan dövlətdir. Məncə, bu səfər Ukrayna ətrafındakı gərginliyi səngidə bilər.

- Niyə ABŞ və İngiltərədən fərqli olaraq, Fransa və Almaniya Ukraynaya dəstək verməkdən çəkinir?

- Dediyim kimi, ABŞ bölgənin qarışdırılmasına çalışan ölkədir. İngiltərənin özünün də burada rolu var. Bu kimi proseslərdə Amerika üzdə olsa da, həmişə arxadan İngiltərə çıxır. İngilis kəşfiyyatının bu kimi proseslərlə bağlı əvvəlcədən planlarının olduğuna inanıram. Eyni zamanda, buna Baydenin hakimiyyətə gəlməsindən sonra Rusiyaya ilk “əzələ nümayişi” kimi də baxmaq olar. ABŞ Çinlə də eyni mübarizəni aparır. Bir-birinə yaxın olan Rusiya və Çin münasibətlərini qoparmaq ABŞ-ın xarici siyasətdəki əsas prioritetlərindən biridir. Əlbəttə, Çinin də öz maraqları var. Çinin Orta Asiyanın keçmiş sovet ölkələri ilə yaxınlaşmaq siyasəti də bunu göstərir. Təsadüfi deyil ki, Çin lideri Si Cinpin ötən günlərdə həmin ölkələrin hökumət başçıları ilə onlyan konfrans keçirdi.

Almaniya və Fransaya gəldikdə, bu iki ölkə Ukrayna ətrafında baş verənlərə daha praqmatik baxırlar. Onlar Ukraynaya açıq hərbi dəstək vermədiklərini bildirirlər. Dediyim kimi, qaz asılılığı amilinə görə Rusiya ilə münasibətlərin korlanması nə Almaniyaya, nə də Fransaya lazımdır. Eyni zamanda, onlar bilirlər ki, ehtimal olunan müharibə başlasa, bundan ən çox zərəri okeanın o tayında oturan ABŞ yox, Avropa ölkələri olacaq. Almaniya isə Angela Merkelin dövründə də, Rusiyaya yaxın olan dövlət kimi görünürdü. Həmişə də müzakirə tərəfdarı olub. Bu gün də Almaniyanın fikri budur ki, məsələlər Normand formatına həllini tapsın. Eləcə də Fransanın...

- Ukraynaya görə artan beynəlxalq təzyiqlər Rusiya daxilində Putinə qarşı narazılığı gücləndirə bilərmi?

- Təbii ki, Putinin hakimiyyətdən getmək vaxtı çatıb. Bu baxımdan, bu hadisələrdən istifadə edərək, onun kürsüsünü laxlatmaq istəyirlər. Putinin yerinə qərbpərəst bir siyasətçi keçsə, ABŞ, İngiltərə və digər dövlətlər Rusiya ilə daha asan anlaşa bilərlər. Qorbaçovun vaxtında olduğu kimi. Amma onu da demək lazımdır ki, Putin dünya siyasətində azsaylı güclü liderlərdən biridir. Ağır sanksiyalara və təzyiqlərə baxmayaraq, Putin Rusiyanı oradan çıxara bilir. Putin peşəkar diplomat və strateqdir. Şəxsi fikrim budur ki, Amerikaya rəhbərlik edənlərin belə, Putininki kimi ağıllı strategiyası yoxdur. Buna görə də, çalışırlar ki, onu hakimiyyətdən uzaqlaşdırsınlar. Amma ötən il Rusiya daxilində Navalnının həbsi ətrafında cərəyan edən hadisələr də göstərdi ki, buna nail olmaq elə də asan deyil. Putin hələlik bu müqaviməti qıra bilir.