Ana, sənin ərin kimdi? – Fəxri Uğurlu

Teleqraf.com Fəxri Uğurlunun “Ana, sənin ərin kimdi?" hekayəsini təqdim edir:

Ana, yenə ağlayırsan?

- Yox, mənim balam, soğan gözümü yandırır.

- Axı bayaq kitab oxuyanda da ağlayırdın…

- Hə, qadan alım, kitabda da soğandan yazılmışdı. Şeir yazmışdılar.

- Nə yazmışdılar?

- Soğan soya-soya ağlayan arvaddan yazmışdılar.

- Ana, soğan şeirdə də acı olur?

- Hə, canım-ciyərim, acı olur… O soğanı da bəri ver görüm…

- Bəs sən niyə acı şeir oxuyursan?

- Acı şeir adama xeyir eləyir. Bax, azarlı adam çoxlu soğan, istiot yesə, canı tərləyər, gözündən yaş gələr, tez sağalar… O bibəri mənə ver görüm…

- Üzün niyə tərlədi, ana, azarlamısan?

- Azarlamışam, mənim balam, çoxdan azarlamışam.

- Bax, Göyçək xala azarlayanda əri ona çoxlu dərman almışdı. Göyçək xala da o dərmanları içdi, içdi… sağaldı. Atam gələndə deyəcəm sənə çoxlu dərman alsın.

- Yox, demə, qadan alım.

- Niyə, pulu çatmaz?

- Pulu çatar ey, dərman tapılmaz.

- Niyə, bəs Göyçək xalanın əri…

- O mənim ərim deyil, canım-ciyərim, o sənin atandı.

- Bəs sənin ərin kimdi?

- Mənim ərim davaya gedib.

- Kimlə dalaşmağa gedib?

- Pis adamlarla.

- Bəs haçan qayıdacaq davadan?

- Daha qayıtmayacaq, mənim balam.

- Niyə, ölüb?

- Yox, ölməyib. Ölsəydi, yenə də ərim olardı.

- Yaralanıb?.. Əsir düşüb?..

- Yox, pis adamlarla dostlaşıb, qalıb onların yanında.

- Bəs sən onu pis adamların yanına niyə buraxdın?

- Onda mən özüm də pis adamların yanındaydım. O da məni pis adamlardan almağa gəlmişdi. Sonra pis adamlara qoşulub məni yaddan çıxartdı, özü də oldu pis adam… İstiot qabını mənə ver görüm…

- Ana, pis adam necə olur?

- Pis adam qorxulu olur, ölü kimi qorxulu olur.

- Pis adam ölü olur?

- Ölü olur, dərdin alım, ölü olur.

- Sənin ərin də pis adam olanda ölüb?

- Ölüb, mənim balam, ölüb.

- Ana, əri ölən arvada nə deyirlər?

- Dul deyirlər, mənim balam, dul.

- Könül xala, Sevil xala da duldu?

- Hə, onlar da duldular.

- Onların da əri onların əri deyil?

- Deyil, mənim balam, deyil… Duzu bəri ver…

- Ana, sənin ərin uzaqda olur?

- Hə, uzaqdadı, çox uzaqdadı.

- Ayrı şəhərdə?

- Yox, elə bizim şəhərdə.

- Atam onu tanıyır?

- Qabaqlar tanıyırdı.

- Atama deyəcəm sənin ərini döysün.

- Yox, demə, gözümün işığı.

- Niyə, qorxursan döyə bilməyə? Atam bilirsən ona neyləyər!..

- Bilirəm, qabaqlar döyüb onu. Dayın da bir yol döymüşdü… Bıçağı mənə ver görüm…

- Yaxşı eləyib döyüblər, o səni niyə atırdı?

- Onda hələ atmamışdı. Atanla dayın onu döyəndən sonra məni atdı, atıb ayrı şəhərə köçdü.

- O şəhərdə pis adamlar olurdu?

- Bilmirəm, tanımıram.

- Bəs demədin o, pis adamlara qoşulub?

- Yadında saxla, mənim balam, kim pis adamdan qorxursa, özü də pis adamdı. Pis adamlar hamısı bir-birinin dostudu.

- Sənin ərin mənim atamın dostudu?

- Dost nədi, dərdin alım, dostdan da artıqdılar. Onlar mənə neyləyiblərsə, bir yerdə eləyiblər, köməkləşib məni cavan yaşımda dul qoyublar. Heç dost dosta belə kömək eləməz. Pəncərəni aç, soğan gözümü çıxartdı…

- Sən ərini çox istəyirdin, ana?

- Mən onu Allah bilirdim, mənim balam.

- Allah necə olur, ana?

- Hamıdan gözəl, hamıdan güclü…

- Bəs onun atama gücü niyə çatmadı?

- Çünki o sənin atanla Allah kimi döyüşmədi.

- Allah yaxşı döyüşür?

- Yaxşı döyüşür, hamıdan yaxşı döyüşür.

- Allah adamı nəylə vurur?

- Özüylə vurur, gözümün işığı, özüylə.

- Bəs sənin ərin niyə Allah kimi döyüşmədi?

- Qorxdu, qadan alım, qorxaq çıxdı. Qorxan adamdan Allah olmaz.

- Niyə, qorxaq adamın gücü olmur?

- Olur, qorxağın da gücü olur. Ancaq ona gücü Allah vermir, şeytan verir.

- Şeytan da güclü olur?

- Hə, güclü olur.

- Gözəl də?

- Yox, gözəl olmur, mənim balam.

- Bəs şeytan kimə oxşayır?

- Pis adamlara, qorxaqlara.

- Qorxaq gözəl olmur, ana?

- Yox, gözümün işığı, qorxaq gözəl olmaz.

- Sənin ərin gözəl deyil?

- Yox, daha gözəl deyil, uçuq daxmaya oxşayır. Bir azdan özü öz başına uçacaq.

- Bəs sənin ərin olanda gözəl deyildi?

- Gözəlidi, Allah kimi gözəlidi.

- Ana, sən Allahı sevirdin?

- Allahı, mənim balam, Allahı sevirdim.

- Allah da səni sevirdi?

- Sevirdi, canım-gözüm, çox sevirdi.

- Sizin toyunuz harda olmuşdu?

- Göydə olmuşdu, mənim balam… O göyü mənə ver görüm…

- Bəs göydən necə düşdünüz?

- Düşmədik, dərdin alım, bizi göydən saldılar.

- Kim saldı sizi göydən?

- Atan, dayın, nənələrin, babaların…

- Ərin də düşdü göydən?

- Hə, o da düşdü.

- Allah göydə qaldı?

- Yox, Allah boğuldu.

- Suda boğuldu?

- Yox, tüstüdə boğuldu. Şeytan ərimin içində ocaq qaladı, Allah da həmən ocağın tüstüsündə boğuldu.

- Öldü?

- Yox, yatdı.

- Allah yatanda nə olur, ana?

- Adam allahsız olur, mənim balam.

- Sən allahsızsan?

- Bilmirəm. Mən Allahı yenə sevirəm, ancaq o məni daha sevmir, boşayıb məni.

- Allah adamı sevməyəndə adam nə olur?

- Yetim olur, mənim balam, dul olur… O sarımsağı yaxına gətir…

- Ana, atamla sənin toyun da göydə olmuşdu?

- Yox, qadan alım, yerdə olmuşdu. Dayının toyu olan saray var ha, bax orda…

- Bəs siz niyə toyunuzu göydə eləmədiniz?

- Sənin atan göydən qorxur, canım-gözüm. Görmürsən balkonumuzdan aşağı baxanda gözü qaralır?

- Bəs siz məni toyunuza niyə aparmamışdız?

- Onda sən hələ dünyada yoxudun, mənim balam, biz səni yer üzünə hələ gətirməmişdik.

- Bəs siz məni hardan gətirmisiz, ana?

- Biz səni göydən salmışıq.

- Göydən?

- Hə. Atan quş vuranda görmüsən?.. Bax, səni də quş kimi vurub göydən salmışıq.

- Mən sizə neyləmişdim?

- Heç nə. Biz sənin uçmağına baxdıq, baxdıq… xoşumuza gəldin, istədik səni gətirib evimizdə saxlayaq. Sən axı göydə üşüyərdin, sənə soyuq olardı… Soyuducunu aç görüm…

- Yalan danışma, quşlar göydə üşümür. Soyuq olanda da isti ölkəyə uçurlar… Mən yenə göyə qayıda bilərəm?

- Qayıdarsan, inşallah, yüz yaşa çatandan sonra sağlıqla qayıdarsan…

- Yüz yaşıma kimi uça bilməyəcəm? Mən indi uçmaq istəyirəm!

- İndi buralar soyuqdu, mənim balam, uçsan, gərək isti yerlərə uçasan. İsti yerin adamları ac olur, çatan kimi səni ovlayıb bişirib yeyəcəklər.

- Mən adamlardan uzaq yerə uçaram.

- İndi adamlardan uzaq bir yer qalmayıb, hər yerə güllə çatır, canım-gözüm… Aşsüzəni mənə ver…

- Ana, sən göydə olanda mən də göydəydim?

- Hə, ikimiz də göydəydik.

- Bəs sən məni göydəki toyuna niyə çağırmadın?

- Ana balasıyla göydə görüşə bilməz, qadan alım, görüşmək istəsələr, gərək yerə düşsünlər. Bax, mən səni görmək istədim, ona görə də göydən yendim…

- Yalan danışma, mənə görə yenməmisən, səni göydən döyə-döyə düşürdüblər!

- Hə, qabaqca döyə-döyə düşürtdülər, sonra səni gördüm, daha göyə qayıtmaq istəmədim. Göydə mənim balam kim olardı?..

- Yalan danışma, sən göydən düşəndə mən yerdə deyildim. Məni siz göydən salmısız – atamla sən. Elə bilirsən bilmirəm?

- Sən göydən özün gəlmisən, mənim balam, atanla mən sənə qəfəs düzəltmişik. Gör səni nə gözəl bəzəmişik! Kimin belə gözəl balası var!..

- Mən qəfəsdə qalmaq istəmirəm, sizin balanız olmaq istəmirəm!

- Atanın da yanında deyərsən, səndən küsər. Biz səni hamıdan çox istəyirik, heç kim səni bizdən artıq istəyə bilməz. Hamı balasını özündən çox istəyir.

- Nənəmlə babam da səni çox istəyir?

- Bəs nə, mən də onların balasıyam axı.

- Yalan deyirsən, istəsəydilər, səni göydən düşürtməzdilər. Siz də məni çox istəmirsiz, məni tutub qəfəsə salmısız.

- Bəs mən səni necə görəydim, üzünə necə baxaydım, mənim balam?.. Ordan bir soğan da ver.

- Yenə ağlayacaqsan?.. Məni görmək istəyirdin, göyə baxaydın, daha niyə vurub yerə salırdınız? Mən atamın quş atmağını görmüşəm. Yazıq quşlar yerə elə pis dəyirdilər, burunlarından qan açılırdı…

- Yox, gözümün işığı, biz səni yerə düşməyə qoymadıq. Sənə torpaqdan isti, yumşaq beşik düzəltdik, elə göydəcə tutduq səni…

- Yalan deyirsən! Bilirəm, o məni vurub göydən salıb, sən də götürüb atmısan öz torbana. Atam bizi ova aparanda da belə eləyirdin.

- Bibər də ver, mənim balam…

- Heç olmasa məni tək tutub gətirəydin, yoxsa atamla hər gün üstümdə dava salırsız.

- Pis işi təkbaşına görmək olmur, qadan alım, yaxşı işə baxma. Bax, mənim ərim məni sevəndə təkcə sevirdi. Elə ki sənin atanla qarşılaşdı, bu ona, o buna qoşuldu, ikisi də məni sevməkdən əl çəkdi…

- Ana, sənin ərin sənin ərin olsaydı, mən yenə sənin balan olardım?

- Yox, mənim balam, onda mən sənə yerdən göyə baxardım.

- Atamın da balası olmazdım?

- Atan da səni tutmaq üçün isti ölkələrə gedərdi… Aralı dur, yanarsan…

- Ana, sənin ərinin də balası var?

- Var, mənim balam, onun da balası var.

- Arvadı da?

- Arvadı da var.

- Gözəldi?

- Yox, qadan alım, eybəcərin biridi, üzünə baxanda adamın ürəyi bulanır.

- Pis adamdı, ona görə?

- Bilmirəm.

- Bəs o niyə eybəcər arvad alıb?

- Eybəcər qız istəyən oğlanı döymürlər.

- Sənin ərin ondan iyrənir?

- Sən mənim torbamda olanda mən atandan iyrənirdim. Boylu qadınlarda belə şey olur. Gözümün qabağına gətirirəm arvadı ondan necə iyrənirmiş…

- Qapı döyülür.

- Atandı, get aç.

- Birdən sənin ərin oldu?

- O bura gəlməz, heç vaxt gəlməz.

- Birdən gəldi?

- Gəlsə də, atanın yanına gələr. Mən onu çoxdandı gözləmirəm.

- Onda mən qapını açmıram.

- Atan qapını qıracaq! Tanımırsan onu?

- Qırar da qırsın. Mən açmayacam!

- Onda mənə bir soğan ver.

- Yenə ağlamaq istəyirsən?.. Soğan qurtardı.

- Bibər ver…

- Bibər də qurtardı.

- Onda get kitabı gətir…

Gəncə, 16 fevral 2007